Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

 Έχοντας στα χέρια σας πανέμορφα παλαιά Χαρτονομίσματα και Νομίσματα έχετε κάτι διαχρονικό που θα σας δώσει απόδοση .

Το Ελληνικό νόμισμα (< νόμος) με ιστορική πορεία 2.600 χρόνων , από τον 6ο αιώνα π.Χ. έως το 1453 είχε συνεχή πορεία και επανήρθε το 1828 έως και σήμερα , μας μαρτυρεί τις καλές και τις δύσκολες στιγμές του Ελληνισμού .

Η ετυμολογία της λέξης δραχμή προέρχεται από το ρήμα δράττω , που σημαίνει αρπάζω (> δράττομαι = πιάνω σφικτά) , στην αρχαιότητα μία δραχμή ήταν ίση με 6 οβολούς , νόμισμα το οποίο στην παλαιότερη μορφή του είχε σχήμα σιδερένιας σούβλας και το πάχος του ήταν τόσο ώστε η χούφτα ενός ανδρικού χεριού να μπορεί να πιάσει έξι από αυτούς , έτσι εκ του δράττω (όσους οβολούς μπορούσε ν' αδράξει η παλάμη) προκύπτει η λέξη δραχμή .

Αν υποθέσουμε ότι δεν είχε σωθεί τίποτε από το παρελθόν μας , τα νομίσματα θα αρκούσαν για να δούμε την μεγάλη ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού , οι Έλληνες επάνω στα χαρτονομίσματα και στα νομίσματα δημιούργησαν έργα τέχνης .

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Η επινόηση του νομίσματος αποδίδεται απο τον Ηρόδοτο (Ι, 94) στην Λυδία και την Ιωνία (χρονολογούνται μετά από το 650 π.Χ.) και απο εκεί διαδόθηκαν στις άλλες πόλεις της Ελλάδας .

Τα νομίσματα αρχικά κόπηκαν από ήλεκτρο και αργότερα από χρυσό και ασήμι .

Στις δύο πλευρές τους είχαν ανάγλυφο το έμβλημα της πόλεως που τα έκοβε και θρησκευτική , μυθολογική ή οικονομική απεικόνιση .

Το πρώτο νόμισμα που κατασκευάστηκε στην σημερινή Ευρώπη ήταν ο ασημένιος στατήρας απο την Αίγινα το 560 - 520 π.X. περίπου και παριστάνει απο την μία πλευρά μια χελώνα και απο την άλλη την σφήνα με τις τέσσερις γωνίες .

Η Κόρινθος το 575 π.Χ. κυκλοφόρησε δίδραχμα (3 γραμ.) που ονομάστηκαν πώλοι ή πήγασοι , απο το φτερωτό άλογο που είχαν στον εμπροσθότυπο .

 Έπειτα οι Αττικοευβοϊκές αργυρές δραχμές (4,25 γραμ.) γλαύκες σύμβολο της Αθηνάς .

ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Βυζαντινό νόμισμα εννοούμε την ιστορία του νομίσματος από το 491 μέχρι και την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453 .

Το 498 είναι η αρχή του βυζαντινού νομίσματος γιατί τότε δημιουργείται «ο φόλλις» που ήταν ένα βαρύ χάλκινο νόμισμα .

Η νομισματική ιστορία του Βυζαντίου μπορεί να χωριστεί στις παρακάτω περιόδους .

Από τον Αναστάσιο Α ́ (491-518) μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα .

Την περίοδο αυτή οι χρυσές νομισματικές εκδόσεις αποτελούνται από τον σόλιδο και από τις δύο υποδιαιρέσεις του το σεμίσσιο και το τρεμίσσιο , που αντιστοιχούν στο μισό και στο ένα τρίτο του σόλιδου .

Το 615 ο αυτοκράτορας Ηράκλειος εισάγει για πρώτη φορά το εξάγραμμο , ένα βαρύ ασημένιο νόμισμα .

Από τα μέσα του 8ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 11ου αιώνα  έγινε μείωση των νομισματικών υποδιαιρέσεων .

Στη βασιλεία του Νικηφόρου Φωκά (963-969) εμφανίζεται ένα νέο χρυσό νόμισμα , το τεταρτηρό .

Από τη βασιλεία του Αλεξίου Α ́ (1081-118) μέχρι το τέλος του 13ου αιώνα , έγινε η νομισματική μεταρρύθμιση του Αλεξίου Α ́ Κομνηνού το 1092 όπου το υπέρπυρο παίρνει τη θέση του παλιού νομίσματος του λεγόμενου ιστάμενον .

Από το 1261-1453 η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από την έλλειψη χρυσών νομισμάτων και τις τελευταίες κοπές υπέρπυρου που χρονολογούνται γύρω στο 1350 .

Το 1294 ο Ανδρόνικος Β ́ και ο Μιχαήλ Θ ́ καθιερώνουν το βασιλικό νόμισμα που είναι ίδιο με τα ασημένια δουκάτα , αποτελείται από ασήμι και έχει επίπεδο σχήμα .

Το 1330-1340 το βάρος του νομίσματος αυτού ελαττώνεται και τέλος τον 14ο αιώνα τη θέση του παίρνει ένα καινούργιο αργυρό νόμισμα το σταυράτο .

Και κάπου εκεί τελειώνει η ιστορία των βυζαντινών νομισμάτων ...

Έπειτα ακολουθούν διάφορες δύσκολες στιγμές του Ελληνισμού που δεν υπάρχει κοπή Ελληνικών νομισμάτων μέχρι το 1828 με τις κοπές από τον κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια , και ακολούθως τις υπόλοιπες κοπές μέχρι και σήμερα που αναλυτικά περιγράφουμε παρακάτω ...